Maandag 28 juli 2014
Al voor 6.00 u ben ik wakker 😞 het is erg warm in de kamer. Op de tast ga ik naar de badkamer. Niet fijn als het pikkedonker is, maar het doel is bereikt. De airco iets koeler gezet maar nog kan ik niet slapen. Ik besluit om buiten even te gaan skypen met ons mam. Omdat het nog zo vroeg is zijn er weinig mensen online en is het internet ietsjes beter. Het skypen lukt in zoverre dat ik ons mam en haar visite Toos zie en hoor, en zij zien mij wel, maar horen me niet.
Dit is al erg grappig omdat ons mam eerst denkt dat ik haar ook niet hoor. Maar het wordt nog grappiger als ze besluiten dat het mooi genoeg geweest is met skypen en even samen mijn blog gaan bekijken en beoordelen, maar Skype en dus ook de webcam niet afzetten. Mam, jullie waren samen net jut & jul 😄
Omdat het buiten fris is en de rest in diepe rust met uitzondering van Feline, besluit ik om weer zachtjes naar binnen te gaan. Omdat ik het nu wel koud heb, duik ik diep onder de dekens en val weer in slaap.
Om 9.00 u ben ik weer wakker. Ik begin maar vast wat op te ruimen in de hoop dat de rest wakker wordt van het gerommel, maar mooi niet. Dan maar de schud methode want het is inmiddels 9.30 u en we willen nog naar Bodie en we moeten nog ca 3,5 uur rijden naar El Portal in Yosemite park.
Nadat alles in de auto zit gaan Feline en ik in de supermarkt pindakaas en ijsklontjes voor de koelbox kopen. Antoine en Fiona gaan uitchecken, in dit hotel is dat een erg ingewikkelde procedure. Er zit namelijk niemand achter de balie, op de balie staat een schaal met een briefje...leg hier uw sleutel in....en klaar 😃
Hierna rijden we richting Bodie een spookstadje 40 kilometer verderop. We komen langs het Monolake visitor centrum en we stoppen daar even om te kijken en wat foto's te maken.
Als we weer verder rijden komen we langs een parkeerplaats met lake acces. Omdat het me wel mooi lijkt om het meer van dichtbij te bekijken stoppen we hier ook weer. Er is een speeltuin waar de meiden meteen induiken.
Antoine blijft bij ze en ik loop de houten loopbrug af richting het meer. Op een gegeven moment is het einde van de boardwalk daar maar het meer echt nog wel een stukje verderop 😔
terug maar weer dan.
Halverwege het pad kom ik de rest tegen en we lopen samen terug, de meiden voorop. Diezelfde meiden beginnen even later keihard te gillen...er staken 3 hertjes over...net voor hun neus. Maar ze gilden alsof het een beer was 🐻
2 hertjes sloegen op de vlucht en de derde stond ze te aan te kijken van: wat is dat nou weer?
En besloot toen ook maar snel door te lopen.
Bodie ligt aan een vrij lange onverharde weg, niet echt grappig, we waren net een milkshake.
Maar na een half uurtje kwam het stadje dan toch in zicht.
We hielden onze State parken pass al omhoog maar dit is een national park dus helaas pindakaas. Gewoon $16,- betalen.
Bodie is een oud goudzoekerstadje en stond bekend als het meest wetteloze, wildste en ruigste stadje in het westen. In 1879 woonden hier 8500 mensen en stonden er meer dan 2000 gebouwen. In 1886 was de goudkoorts over zijn hoogtepunt heen en woonden er nog maar 1500 mensen. Daarna had bodie na de komst van elektriciteit nog een opleving maar na een grote brand in 1932 die 90% van het stadje vernietigde was het einde voor het stadje in zicht. In de jaren 40 veranderde bodie in een echte spookstad zonder inwoners.
Nu staan er nog een handje vol gebouwen. De meeste mag je niet in maar je kunt wel naar binnen kijken. Er staan nog gebruiksvoorwerpen in de meeste huizen. Het is vreemd om hier rond te lopen, het is net een filmset.
Raar om je voor te stellen dat hier mensen echt gewoond hebben. Na een stuk rondgelopen te hebben besluiten we om te gaan want we moeten nog ca 3,5 uur rijden. Eerst nog even naar het toilet en dan naar de auto. Nou naar het toilet is ook weer een belevenis, maar dan een die ik liever niet beleefd had 😳
De wc's zijn in originele stijl, zeg maar... Dus boven een septic tank zit een plank met een gat erin😝😝😝 bleegh.
Maar goed, we hebben het tot nu toe overleefd op naar de auto en gelukkig hebben we hygiënische doekjes bij ons.
Omdat het al 14.15 uur is eten we in de auto. Vanmorgen in de supermarkt hebben we pindakaas gekocht. Ze hadden twee soorten gewone. Merken die ze overal verkopen. Maar ze hadden ook plastic bakjes, home made, Honey roadster peanutbutter. En die zelfgemaakte, honing geroosterde pindakaas die hebben wij dus gekocht.
En die hebben we op een donkerbruine boterham van Erick Schat gesmeerd. En ik heb nog nooit zo'n lekkere boterham op in Amerika. Daar waren we het allevier over eens.
Met deze picknick is ons brood helemaal op en de melk bijna. En aangezien we straks op de terugweg weer door Lee Vining moeten besluiten we om bij dezelfde supermarkt te stoppen en een voorraadje in te slaan...
Als we vertrekken uit Bodie begint het te regenen. De temperatuur zakt terug naar 52 graden Fahrenheit ruim de helft minder dan gisteren. Brrr...
Als we bij de supermarkt zijn geweest en we rijden een klein stukje verder dan komen we bij de Tioga pass. Een hele mooie weg naar Yosemite er staat wel een bord met daarop: vertraging 20 minuten. Maar waarom weten we niet. Tot we even later staan te wachten voor de ingang. Er komt een ranger naar ons toe om te vragen waar we naar toe gaan...El Portal...en om te vertellen dat er een brand is in het park waardoor we een omweg van nog eens 4 uur hebben😒
Je kunt niets anders dan je er bij neer leggen en proberen zoveel mogelijk te genieten van de omgeving. Want die is weer prachtig!
Gelukkig stopt het even later met regenen en dat is nog mooier.
In eerste instantie zien we niets van de brand, alleen een aantal signalen.
Trails zijn afgesloten, kampvuurvergunningen ingetrokken en er staat een waarschuwingsbord voor mogelijk rook op de weg. Maar als we dichterbij komen is duidelijk te zien waar de brand is.
Rond 18.45 komen we bij het kruispunt waar we af zouden hebben gemoeten. Op het bord staat El Portal bereikbaar. We besluiten het er op te wagen. Totdat enkele honderden meters verderop de weg toch is afgesloten door rangers en politie. De ranger spreekt ons aan en vraagt waar we naar toe moeten. Nog steeds naar El Portal dus. Nou het goede nieuws is dat het dus bereikbaar is, het slechte nieuws... Vanaf hier nog 3,5 a 4 uur rijden.
Nu nog niet, maar dadelijk wordt het donker en dan moeten we dus op een donkere en volgens de ranger gevaarlijke weg, met overstekend wild, richting een brand gaan rijden.
Bovendien duurt die brand nog wel een paar dagen dus een aantal dingen kunnen we niet eens bezichtigen en voor andere moet je dus ook elke keer 3,5 uur omrijden. Dit wil ik niet, echt niet.
Ik vraag aan Antoine of hij het goed vind om te proberen de hotelovernachtingen te annuleren. En hoewel hij het gevaar niet zo ziet, mag ik het toch proberen.
Een stuk verderop de weg die we nu moeten rijden is een benzinepomp met een telefooncel.
Ik draai het nummer op de bevestigings e-mail in de veronderstelling het hotel aan de telefoon te krijgen. Maar het blijkt een soort reserveringslijn te zijn. De man geeft me eerst het nummer van het hotel. Als ik vertel waarom ik het hotel wil annuleren biedt hij aan om zelf even te bellen, als ik aan de lijn blijf. Nou graag!
Ik was er vanuit gegaan dat dit grapje €160,- ging kosten omdat we zo laat annuleren. Als hij terug aan de lijn komt en vertelt dat hij heeft geannuleerd en hoe. Herhaal ik het nogmaals zodat ik zeker weet dat ik het goed begrepen heb....kosteloos annuleren...
Nou ben ik helemaal blij, niet naar dat enge gebied en niet zoveel geld weggegooid.
Na een boel thank you's van mijn kant en een god bless you van de zijne nemen we afscheid.
Op naar het volgende probleem. We moeten nog steeds eten en we hebben nu geen slaapplek meer dus daar moeten we ook nog naar op zoek.
Eerst maar weer verder rijden. Een klein stukje later rijden we het dorp Groveland binnen. Bij het eerste, het beste restaurant stoppen we.
PJ's café, het ziet er niet echt uit, het eten is goedkoop, en ondanks dat is het erg lekker. Ze hebben er alleen geen wifi. Anders had ik op zoek gekunnen naar een hotel.
Maar goed na het eten reden we verder om na een paar honderd meter een hotel te ontdekken. En ze hadden ook nog kamers vrij. Gestopt en uitgestapt om te ontdekken dat ze nog 1 huis vrij hadden met 3 slaapkamer voor slechts $300,- per nacht. En dan te bedenken dat het al 20.30 u is. Mooi niet dus...
Weer ingestapt en weer een paar honderd meter verderop zat Charlotte's boutique hotel. Dus weer gestopt en weer naar binnen. Ook zij hadden nog een huisje vrij, met 2 slaapkamers en 2 badkamers een stuk goedkoper dan de buren en daar deed ze ook nog eens $ 60,- vanaf. Nu zijn we evenveel geld kwijt voor 1 nacht als wanneer we 1 nacht in Yosemite hadden geslapen. Maar dan ook nog met ontbijt en met Wifi wat cedar lodge dus niet had.
( Charlotte's boutique hotel in Groveland dus als je het wil googlen, kamer/ huisje thyme)
Na het administratieve gedeelte en de route uitleg op weg naar het huisje. Het ligt op een bewaakt terrein bij een golfbaan. Omdat het inmiddels pikdonker is, is het even zoeken maar even later hebben we het toch gevonden. Het is een tikje oudbollig. Waarschijnlijk van mensen die het af en toe verhuren. Maar schoon en....had ik dat al gezegd 😉...met wifi 😃😃😃
De meiden hebben ieder hun eigen bed, en samen een eigen slaapkamer. Dus nadat we nog even samen extreme couponning hadden gekeken, zijn ze gaan slapen.
Ik ben zo benieuwd hoe het er hier morgen bij daglicht uitziet...en dan nog een slaapplek voor de komende 2 nachten gaan regelen. Hoe en wanneer dan ook. Je hoort nog van ons....
Tot de volgende keer....
