Vanmorgen om 7.00 u wakker geworden, gelukkig een betere tijd. Uiteraard is de rest nog in diepe rust. Het blog had ik de avond ervoor al getypt maar vanwege de slechte wifi ( lees: geen wifi) kon ik deze niet online zetten. Ik besloot me vast aan te kleden en met mijn mijn hele hebben en houwen ( iPad, iPhone, camera en sleutelkaart) naar de lobby te verhuizen.
Daar aangekomen en geïnstalleerd bleek....ook hier geen wifi....grrrrrr
Ze hadden wel computers staan maar daar had ik voor het blog verder niets aan. Even de Telegraaf gelezen en een mail uitgeprint en maar weer naar boven gesjokt. Het was inmiddels bijna 8 uur.
Bij de kamer aangekomen, sleutel in slot, niets, snel erin en eruit, niets, langzaam erin en eruit, niets. Om een lang verhaal kort te maken, ik kwam dus mooi niet binnen.
Dan maar de klopgeest, ik klop en een of andere geest deed de deur open 😄
Het ontbijt is nog uitgebreider dan gisteren en erg lekker, daarna weer het bekende riedeltje
en op naar Bryce canyon national park.
Dit park ligt echt naast dit hotel. Er is een 18 Miles lange route naar het einde van het park en op de terugweg kun je dan bij allerlei scenic views stoppen.
Ook dit is weer een erg mooi park, met veel bomen. Helaas is daardoor het gevaar van bosbrand ook een stuk groter en we hebben flinke gebieden met verdorde ( verbrande) bomen gezien, zonde.
Het is ongelofelijk hoe ontzettend ver je hier op heel veel plekken kunt weg kijken.
Op weg naar de volgende bestemming maar weer.
Ik heb het al vaker gezegd, maar de natuur veranderd hier zo snel. Dit was vrijwel meteen na Bryce
En dan rijd je een heuvel over en ziet het er weer zo uit
Na een poosje rijden kwamen we door een dorp, en juist in de bewoonde gebieden zie je vaak grappige dingen dus we zaten goed om ons heen te kijken. En toen zag ik: Galaxy diner. En daar had ik ook over gelezen dus...STOP...en terug
Galaxy diner is een restaurantje in 50's stijl. Antoine zei: wat wil je daar dan doen. Op de autoklok was het 11.45u dus ik zei: als je honger hebt dan kunnen we daar iets eten. Nou let op....Antoine: nee, ik heb nog echt geen honger ( onthouden he)
Dus ik weer: nou dan gaan we alleen iets drinken.
Dit duurde zo ongeveer totdat Antoine de menukaart zag...want toen zei hij: ik pak denk ik een hamburger. Haha
Nou de meiden en ik wilden een milkshake want dat hoort in zo'n diner
Tijdens het wachten maar even het leesvoer op de tafels bekeken...
Hoe breng je de idioten in je leven in verwarring...
Hoe kun je mensen laten denken dat je normaal bent....
En: als het leven eerlijk was dan hoefden paarden maar de helft van de tijd te rijden...
Tja, wat zal ik ervan zeggen...
Omdat Antoine een hamburger had, bestelden wij uienringen en een portie friet.
Toen ze de bestelling kwam dacht ik even dat ze armbanden had verstaan i.p.v. Uienringen
Het is op de foto misschien niet te zien maar stel jezelf een normale uienring voor en dan 2 x zo groot en 3 x zo dik. En 2 x minder lekker wegens te veel ui. Gelukkig glibberde die zo uit het korstje, en aten we die dan maar op 😄
En op weg maar weer. Aan de overkant van de straat was een uitdragerijtje, maar het noemde zichzelf een antiekwinkel ( nou echt niet hoor, nog niet bijna)
Even later keek ik op mijn horloge en die gaf aan 13.50 u. Ik word GEK hier van dat uur tijdverschil. Hebben we dus de hele tijd op de autoklok zitten kijken die een uur vroeger staat dan dat het hier is 😬
Terwijl we aan het rijden waren zag Antoine tussen de bomen een kabelbaan. Dus weer gestopt rn gedraaid. We kwamen uit op een mooi plekje met een vijver, watermolen, loopbrug, paardjes en ook de kabelbaan
Die $50,- per persoon per ritje kost. Dat doen we dus niet.
Even later komen we door een dorp waar een supermarkt is en we moeten nog melk en brood hebben dus stop maar weer....
Het enige moderne aan deze supermarkt waren de auto's op de parkeerplaats. Maar in deze back tot the sixties supermarkt hadden ze toch maar wel mooi Nederlands leesvoer. Ik was meteen bekeerd.
Grapje...
En doorrrrr maar weer. Vandaag overnachten we in Bumbleberry Inn motel in Springdale. Dit plaatsje blijkt aan de andere kant van Zion National park te liggen en dus moeten we hier eerst doorheen.
Ik was een beetje bang voor meer van hetzelfde maar ook dit park is erg mooi en toch ook weer echt anders dan de voorgaande.
Met ook nog eens wildlife. We zien steenbokken op een rots zitten. Ze leken precies op de tekeningen op de rots van gisteren.
Maar toen, het motel, het is een ouder motel maar de kamers zijn vernieuwd en zien er goed uit. Ook is er een fijn zwembad met mooi uitzicht.
Dus eerst even lekker zwemmen. Daarna douchen en op zoek naar een restaurant. Ik wilde ook nog graag foto's van bergen bij zonsondergang dus reden we eerst richting Zion. Waarom staan er toch zoveel mensen op de weg?
Oh daarom...
Het heeft wel enge oogjes maar ik zei tegen hem, als jij niet bang bent van mij, dan ben ik ook niet bang van jou. Klik foto en rennen naar de auto. Nee grapje, ik ren natuurlijk niet 😄
In eerste instantie had ik iets gelezen over restaurant ' the spotted dog'. We vonden dit, en een parkeerplek en als we 10 min. willen wachten dan is er zelfs ook nog plek. Terwijl we wachtten bekeken we de menukaart. En dit was eigenlijk iets te sjiek en te duur naar onze zin. Dus maar weer verder op zoek.
Iets verderop zat restaurant ' historic pioneers restaurant' dit zag er wat normaler er. Dus weer naar binnen. Het enige wat er binnen historisch was, was de geur. Muf. Maar goed, dom genoeg niet omgedraaid maar doorgelopen. Vervolgens werden we in de ontbijtzaal van het bijbehorende motel gezet. Ook niet erg historisch. Antoine en Feline hadden kipfilet, Fiona had kipstrings (gepaneerde, gefrituurde kip) en ik had fish & chips en dan i.p.v. Chips, mashed potatoes metgravy ( aardappelpuree met jus). Nou ook aan het eten was absoluut niets historisch. Tenzij ze in die tijd ook potjes, poeders, een diepvries, pakjes en een frituur hadden om hun eten te bereiden. Bleegh, ik heb hier bewust geen enkele foto van genomen want wil het me niet meer herinneren. 😝
Gauw naar het motel en slapen want morgen......viva Las Vegas....
Tot de volgende keer....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten